چگونه چرخه‌های ارتباطی منفی در زندگی مشترک را اصلاح کنیم؛ دلبستگی ناایمن در زوج‌ها و سراشیبی زندگی مشترک

 چرخه منفی چیست؟ 
به طور خلاصه، یک چرخه منفی حلقه بازخوردی است که طرفین در آن با کلمات و رفتارهایی پیش می‌روند که خاصیت دورکنندگی دارد، آن‌ها یکدیگر را عصبانی می‌کنند و در نهایت باعث می‌شوند که طرف مقابل احساس صدمه دیدن و تنهایی داشته باشد. چرخه‌های منفی زمانی شروع می‌شوند که شرکا سعی می‌کنند در مورد یک موضوع دشوار، بزرگ یا حتی کوچک صحبت کنند، هر چیزی که شامل اختلاف نظر باشد مانند اینکه چه چیزی برای شام بخورند، تا تصمیمات مهم با پیامدهای واقع، آن‌ها را در یک تسلسل منفی گیر می‌اندازد.  ممکن است بپرسید، آیا این فقط یک دعوا یا بحث کوچک نیست؟ خب بله، اما کلمه دعوا و بحث مبهم است. دکتر جولی منانو؛ زوج درمانگر و نویسنده‌‎ی کتاب عشق ایمن در مورد چرخه‌های منفی ارتباط زوج‌ها می‌نویسند:« ایده چرخه‌های منفی مشکل را به عنوان مجموعه‌ای سازمان یافته از تعاملات توضیح می‌دهد که می‌توان آن‌ها را درک و روی آن‌ها کار کرد. این ایده به زوج‌ها کمک می‌کند تا دشمن متقابل (چرخه‌های منفی) را شناسایی کرده و  دیگر یکدیگر را به عنوان مشکل رابطه سرزنش نکنند.  در یک چرخه منفی معمولی، یکی از طرفین با اعتراضات شدید: «تو هرگز!»، «تو همیشه!» یا با لحنی سرزنش‌کننده و انتقادی: «چرا نمی‌توانی؟» درگیری را رهبری می‌کند. سپس طرف مقابل با حالت تدافعی یا سرزنش متقابل: «تو نمی‌فهمی» یا «تو همیشه همین بودی!» یا حتی گاهی اوقات همراه با مماشات « اصلا هر کاری تو می‌خواهی انجام می‌دهیم» واکنش نشان می‌دهد. همه‌ی این استراتژی‌ها نتیجه معکوس می‌دهند و در نهایت باعث می‌شوند که شریک اول بیشتر احساس  درک نشدن و  ناامیدی کند، و در نهایت باعث می‌شود که بحث و درگیری داغ‌تر و پیچیده‌تر شود».  در نهایت انرژی می‌جوشد و شرکا برای تسکین زخم‌های خود به گوشه‌های تنهایی خود می‌خزند. ساعت‌ها، روزها یا حتی هفته‌ها بعد، دوباره به هم بازمی‌گردند و بسته به سطح پریشانی زوج، ممکن است با امید کاذب مجددا ارتباط خود را برقرار کنند: «دیگر این کار را نمی‌کنیم».

چرا در چرخه‌های منفی گیر می‌کنیم؟
هیچ‌کس بدون دلیل موجه وارد چرخه‌های منفی نمی‌شود و زوج‌هایی که وابستگی آنان ناایمن است، در برابر این چرخه آسیب‌پذیرتر هستند. مشکل چرخه‌های منفی این است که هیچ‎یک از طرفین نمی‌دانند چگونه مشکلات خود را با امنیت عاطفی حل کنند. ناتوانی در حل مشکلات عاطفی نشات گرفته از  ترکیب تجربیات گذشته، مشکلات دوران کودکی و روابط گذشته است که به شکل‌گیری دلبستگی ناایمن هم در درون فرد و هم در میان زوجین کمک کرده است. دلبستگی ناایمن، به دلایل مختلف، به دو قطبی کردن شرکا در موقعیت‌های سخت منجر می‌شود. در دوقطبی شدن ارتباط شاهد این هستیم یک طرف اغلب به عنوان یک شریک دلبسته مضطرب، نشان می‌دهد که تلاش می‌کند از میزان فاصله در ارتباط بکاهد و مشکل را حل کند، در حالی که شریک اجتنابی نقش رد کردن صمیمت طرف مقابل را بر عهده می‌گیرد و فاصله را بیشتر می‌کند. هر دو به روش خاص خود در تلاش برای محافظت از رابطه هستند، اما نمی‌دانند که چطور باید این کار را انجام دهند. هرگز به آن‌ا آموزش داده نشده تا بتوانند تعارضات را به روش سالمی حل کنند. قابل درک است که آن‌ها خود را در چرخه‌های منفی می‌بینند که به موجب آن نه تنها راه‌حلی برای مشکلات خود پیدا نمی‌کنند، بلکه به طور ناخواسته وابستگی ناایمن خود را تقویت می‌کنند. خبر خوب این است که اگر کلمات و رفتار بتوانند وابستگی ناایمن را تقویت کنند، کلمات و رفتارهای مناسب نیز می‌توانند وابستگی ناایمن را معکوس کنند: زوج ها می‌توانند یاد بگیرند که چگونه تعارض را به گونه‌ای هدایت کنند که امنیت عاطفی ایجاد کند.

مدیریت چرخه منفی
اولین قدم در برخورد با چرخه منفی، شناخت آن است. اگر متوجه شدید که بحث بالا گرفته، در بدن خود احساس تنش می‌کنید، احساسات دردناکی مانند عصبانیت یا غرق شدن را تشخیص می‌دهید و میل به دفاع از خود دارید یا می‌خواهید حمله کنید، باید بدانید که همه‌ی اینها نشانه‌های قابل اعتمادی هستند که نشان می‌دهند در وضعیت منفی قرار دارید. در ابتدای مسیر مدیریت چرخه‌ی منفی کنترل آسیب اغلب بهترین گزینه است. به عبارت دیگر، زوج‌ها باید کار جدیدی انجام دهند تا مشکل را تقویت نکنند. گام اساسی اولیه این است که طرفین به خودشان و شریک عاطفی‌شان یادآوری کنند: «باشه صبر کن، مشکل چرخه منفی ماست و ممکن است عواقب جدی ایجاد کند. اجازه ندهیم پیروز شود.» اغلب یادآوری وجود چرخه، به تنهایی می‌تواند برای از بین بردن برخی از درگیری‌ها کافی باشد و دلبستگی ایمن را ایجاد و تقویت کند. برای جلوگیری از چرخه‌های منفی درازمدت، باید مهارت‌های جدید و سالم‌تری داشته باشید تا مکانیسم‌های مقابله قدیمی را جایگزین کنید. شرکا باید روند یادگیری کنار گذاشتن دفاع‌های خود را در زمانی که احساس می‌کنند تحریک می‌شوند، دور از سرزنش و جدایی و حرکت به سمت آسیب‌پذیری، آغاز کنند. مسلماً، گفتن این کار آسان‌تر از انجام آن است، اما با دسترسی به نوع مناسب خودیاری یا کمک حرفه‌ای، همه می‌توانند یاد بگیرند که چگونه مشکلات خود را راحت‌تر حل کنند.  یکی دیگر از لایه‌های مدیریت چرخه منفی، ایجاد محیط دوست‌دار دلبستگی است. یادگیری وقفه در چرخه‌های منفی فعال مربوط به توسعه مهارت‌ها است، در حالی که محیط‌های دلبستگی در مورد ایجاد تغییراتی در سبک زندگی است که در آن تعاملات بین شرکا به طور آشکار یا نامحسوس  پاسخ‌دهنده، اعتباربخش، شامل همدلی و درک متقابل است. هیچ زوجی، حتی ایمن‌ترین زوج‌ها، نمی‌توانند به طور کامل از چرخه‌های منفی جلوگیری کنند. گاهی اوقات با مسائلی روبرو می‌شوید که هنوز نمی‌دانید چگونه از آن عبور کنید، مثلاً با یک بیماری مزمن یا از دست دادن شغل. طرفین ارتباط به دلایل زیادی در یک لحظه خسته، عصبی یا فاقد منابع درونی هستند تا بهترین خودشان باشند.  علاوه بر این، مغزهایی که از سنین جوانی برای واکنش‌پذیری در هنگام درگیری سیم‌کشی شده‌اند، فورا سیم‌کشی مجدد نمی‌شوند. همه‌چیز در مورد کار کردن بر روی رابطه عالی نیست یا همیشه به آرامی پیش نخواهد رفت. توانایی ترمیم موفقیت‌آمیز چرخه‌های منفی در نهایت چیزی است که یک زندگی مشترک را می‌سازد یا آن‌ را خراب می‌کند. 
بازسازی ارتباط بعد از چرخه‌های منفی فرصت‌هایی را برای زوج‌ها ایجاد می‌کند تا عمیق‌ترین آسیب‌پذیری‌های خود را کشف کنند و به اشتراک بگذارند، به‌عنوان مثال احساساتی مانند ترس، ناامیدی، و ناامنی‌هایی که ممکن است به آن‌ها عادت نداشته باشند. هدف از ترمیم این است که زوج‌ها صمیمیتی را که در طول چرخه منفی از دست داده‌اند دوباره به دست آورند و اعتماد را دوباره برقرار کنند.
برای اینکه این اتفاق بیفتد، هر یک از شرکا باید احساس کنند که چگونه در طول چرخه تحت تأثیر عاطفی دیگری قرار گرفته‌اند. آن‌ها باید نیازهای وابستگی برآورده نشده را که به اعتراضات، سرزنش، دفاع، توهین، سنگ‌اندازی و هر چیز دیگری که به امنیت عاطفی آن‌ها لطمه می‌زند، درک کنند. برای زوج‌ها مهم است که مراقب ترمیم چرخه‌ها، بدون رفتن به چرخه منفی دیگری باشند. این کار به بهترین وجه با تعیین برخی از قوانین اساسی انجام می‌شود، که به موجب آن هر شریک فرصتی برای به اشتراک گذاشتن تجربه خود بدون وقفه یا مخالفت پیدا می‌کند. 
هدف این است که زوج‌ها ادراکات و احساسات خود را به اشتراک بگذارند، نه لزوماً در مورد جزئیات یا نیات به توافق برسند. زوج‌هایی که به طور ایمن وابسته هستند، این برخوردها را به عنوان سفری برای ملاقات عاطفی و نه فکری یکدیگر می‌دانند. 

روزنامه صبح ساحل