ترومای کودکی عامل اضطراب اجتماعی و مشکلات خواب

 آزار کودکان شامل چه مواردی است

بدرفتاری در دوران کودکی به تجربیات مضری اطلاق می‌شود که کودک از طریق سوء استفاده، بی‌توجهی یا استثمار توسط مراقبان یا سایرین که مسئول بهزیستی او هستند، تحمل می‌کند. این موضوع می‌تواند اشکال مختلفی داشته باشد، از جمله آزار فیزیکی، که شامل آسیب یا آسیب عمدی است. آزار عاطفی که با حملات کلامی، تحقیر یا طرد مشخص می‌شود. سوء استفاده جنسی، شامل تماس یا استثمار نامناسب جنسی؛ و غفلت،  زمانی رخ می دهد که نیازهای اولیه کودک - مانند غذا، سرپناه، مراقبت های پزشکی و حمایت عاطفی- برآورده نشود بدرفتاری در دوران کودکی می تواند تأثیرات بلندمدتی بر رشد کودک داشته باشد و منجر به مشکلات عاطفی، اضطراب، افسردگی و مشکلات در ایجاد روابط ایمن شود. همچنین می‌تواند بر سلامت جسمانی، رشد شناختی و عملکرد تحصیلی تأثیر بگذارد. بسیاری از کودکانی که بدرفتاری را تجربه می‌کنند، علائم درونی‌سازی مانند کناره‌گیری یا رفتارهای بیرونی مانند پرخاشگری را نشان می‌دهند.

کودک‌آزاری‌‌پیش‌بینی‌کننده‌ی مشکلات خواب

سیهان لیو و همکارانش، بررسی کردند که چگونه اشکال مختلف بدرفتاری در دوران کودکی ممکن است بر مشکلات خواب بعدی تأثیر بگذارد. آن‌ها فرض کردند که بدرفتاری در دوران کودکی بر توسعه مکانیسم‌های تنظیم هیجان در جوانان تأثیر منفی می‌گذارد و منجر به مشکلات خواب می‌شود. به طور خاص، آن‌ها توضیح دادند که شرکت‌کنندگانی که چندین نوع بدرفتاری در دوران کودکی را تجربه کرده‌اند، شدیدترین مشکلات خواب را خواهند داشت. 
محققان انتظار داشتند که این مشکلات خواب با راهبردهای تنظیم هیجان، یعنی ارزیابی مجدد شناختی و سرکوب بیانی مرتبط باشد. ارزیابی مجدد شناختی یک استراتژی تنظیم هیجان است که شامل قالب بندی مجدد یک موقعیت در یک هاله‌ی مثبت‌تر یا خنثی‌تر برای تغییر تأثیر عاطفی آن است و در نتیجه به افراد کمک می‌کند تا استرس و احساسات منفی را مدیریت کنند. توانایی بهتر در استفاده از این استراتژی به فرد امکان می‌دهد کنترل بیشتری بر احساسات خود داشته باشد. در مقابل، سرکوب بیانی یک استراتژی متمرکز بر پاسخ است که در آن افراد بدون تغییر تجربه هیجانی درونی خود، عبارات هیجانی بیرونی را مهار یا پنهان می‌کنند. در حالی که این استراتژی می‌تواند تعارض اجتماعی را کاهش دهد، ممکن است منجر به استرس روانی طولانی مدت شود. شرکت کنندگان در این مطالعه جوانانی بودند که در یک پروژه طولی بهزیستی جوانان در سرزمین اصلی چین از سال 2019 تا 2020 شرکت داشتند.
این تجزیه و تحلیل بر اساس داده های 1929 شرکت کننده، که بین 16 تا 22 سال سن داشتند، با میانگین سنی حدود 18 تا 19 سال بود. شصت و سه درصد از شرکت کنندگان زن بودند، 55 درصد در مناطق روستایی ساکن بودند و 85 درصد از خانواده‌های سالم بودند.نتایج نشان داد که 18 درصد از شرکت کنندگان در دوران کودکی آزار جنسی، 7 درصد آزار جسمی و 15 درصد آزار عاطفی را تجربه کردند. 
همه انواع بدرفتاری در دوران کودکی با افزایش مشکلات خواب مرتبط بودند و این ارتباط در مورد سوء استفاده عاطفی قوی‌تر است. نویسندگان مدلی را آزمایش کردند که نشان می‌داد بدرفتاری فیزیکی و عاطفی زیاد منجر به استفاده کمتر از استراتژی‌های ارزیابی مجدد شناختی می‌شود، در حالی که سوء استفاده جنسی زیاد باعث می‌شود افراد مستعد استفاده از سرکوب بیانی (در مقایسه با جوانانی که مورد بدرفتاری قرار نگرفته‌اند) شوند. به نوبه خود، این عوامل به مشکلات خواب بیشتر کمک کردند. 
این مطالعه بینش‌های جدیدی را در مورد الگوهای بدرفتاری در دوران کودکی در جوانان نشان می دهد و نشان می دهد که افرادی که در معرض سوء استفاده جنسی یا ترکیبی از بدرفتاری فیزیکی و عاطفی قرار می‌گیرند، مشکلات خواب را از طریق اختلال در فرآیندهای تنظیم هیجانی متفاوت تجربه می کنند.  این مطالعه ارتباط بین بدرفتاری در دوران کودکی، تنظیم احساسات و کیفیت خواب را روشن می کند.

ترومای کودکی و پاسخ‌های قلبی عروقی ضعیف به استرس اجتماعی
مطالعه‌ی دیگری روی نوجوانان نشان داد که بازماندگان آسیب‌های دوران کودکی، واکنش‌های قلبی عروقی ضعیفی به استرس اجتماعی نشان می‌دهند. زمانی که این افراد در معرض استرس اجتماعی قرار گرفتند، تغییرات کوچکتری را در ضربان قلب و فشار خون تجربه کردند. این پاسخ کاهش یافته با افزایش اضطراب اجتماعی همراه بود.

ترومای دوران کودکی چیست؟

ترومای دوران کودکی به تجارب بسیار ناراحت‌کننده یا آزاردهنده‌ای اشاره دارد که در دوران کودکی رخ می‌دهد و می‌تواند اثرات طولانی مدتی بر سلامت عاطفی، روانی و جسمانی داشته باشد. چنین آسیب‌هایی ممکن است ناشی از رویدادهای مختلف، از جمله سوء استفاده (جسمی، عاطفی، یا جنسی)، غفلت، مشاهده خشونت، یا تجربه از دست دادن یک مراقب باشد. تروما می‌تواند بر رشد مغز، پاسخ‌های استرس و تنظیم هیجانی تأثیر بگذارد و اغلب منجر به اضطراب، افسردگی یا اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) در مراحل بعدی زندگی می‌شود. کودکانی که تروما را تجربه می‌کنند، عموما با مشکلاتی در  اعتماد به دیگران، روابط و عزت نفس دست و پنجه نرم کنند. این تأثیر ممکن است تا بزرگسالی گسترش یابد و بر رفتار، سلامتی و رضایت کلی از زندگی تأثیر بگذارد.
نویسندگان این مطالعه یعنی هویاجی و همکارانش قصد داشتند بررسی کنند که آیا واکنش قلبی عروقی به استرس اجتماعی ممکن است به عنوان یک مکانیسم فیزیولوژیکی عمل کند که از طریق آن ترومای دوران کودکی بر اضطراب اجتماعی در نوجوانان تأثیر می‌گذارد یا خیر. آنها فرض کردند که ترومای دوران کودکی واکنش قلبی عروقی را نسبت به استرس کم می‌کند، که به نوبه خود منجر به اضطراب اجتماعی بالاتر می‌شود.
نتایج نشان داد که افرادی که تجارب ترومای دوران کودکی بارزتری داشتند، در طول  استرس اجتماعی واکنش‌پذیری قلبی عروقی کمتری داشتند. به عبارت دیگر، بازماندگان ترومای دوران کودکی تغییرات کوچک‌تری در ضربان قلب و فشار خون در حین سخنرانی عمومی نشان دادند و همچنین تمایل داشتند سطوح بالاتری از اضطراب اجتماعی را تجربه کنند. این مطالعه رابطه مثبت بین ترومای دوران کودکی و اضطراب اجتماعی در نوجوانان را تایید کرد. 
کاهش واکنش قلبی عروقی به استرس اجتماعی رابطه فوق را میانجی‌گری می‌کند. نویسندگان مطالعه نتیجه گرفتند که تلاش‌های مداخله‌ای برای کاهش اضطراب اجتماعی می‌تواند بر بهبود پاسخ‌های استرس قلبی عروقی کم‌رنگ نوجوانانی که در معرض آسیب‌های دوران کودکی هستند، تمرکز کند.