24

اسفند

1403


15 اسفند 1403 08:02 0 کامنت

بیمار تصادفی در یکی از بیمارستان‌های بندرعباس به علت نداشتن تمکن مالی و عدم پرداخت زیرمیزی از سوی پزشک متخصص مورد عمل جراحی قرار نمی‌گیرد و متأسفانه فوت می‌کند.
این حادثه برای خانواده‌ای که نان‌آور خودرا از دست داده، مصیبتی بس بزرگ و برای جامعه پزشکی فاجعه‌ای خطیر می‌باشد و برای پزشکی که در بدو ورود سوگند خورده که نجات و بهبود جان بیماران را با هیچ چیزی معامله نکند، سقوطی بزرگ محسوب می‌شود.
درست است که این بی‌اخلاقی را نباید به کل جامعه پزشکان کشور و استان تعمیم داد و نباید تعهد، اخلاق و مهارت دیگر پزشکان باوجدان را در پای این گروه از پزشک‌نماها قربانی کرد، ولی جای تأسف و اندوه دارد در جامعه‌ای که مردمش تحت فشارهای اقتصادی کمرشکنی قرار دارند چنین پزشکان بی‌رحمی پای خودرا بر گلوی مردم قرار داده و می‌فشارند و جان انسانی را با چاقوی حرص و طمعِ بی‌پایان خود بگیرند.
چه بر سر جامعه پزشکی آمده است؟ جامعه‌ای که روزگاری نه چندان دور پزشکان فداکار و انسان‌دوستی مانند "دکتر مرتضی شیخ" و "دکتر محمد قریب" پرورش می‌داد که در مرگ و فقدان‌شان یک ایران به سوگ نشست و گریه کرد.
امروزه معدود پزشک‌نماهایی ورود و ظهور کرده‌اند که اشک محرومان و مستمندان را در آورده‌ و از ستم و بی‌اخلاقی‌شان آه ملتی بر آسمان است. 
درست است که اخلاق در جامعه به طور ملموسی سقوط کرده ولی بی‌اخلاقی از سوی کسانی که شغل و حرفه‌ی آنها به جان انسان‌ها گره خورده، پذیرفتنی نیست.
مسئله‌ای دیگر که باید به آن توجه داشت این است که در بیشتر کشورها بین معالجه و مداوای بیمار و وضعیت مالی او هیچ گونه رابطه‌ای وجود ندارد. بهداشت و درمان برای شهروندان‌شان یا به طور کل رایگان است و یا صنعت بیمه آنقدر کارآمد و موثر است که مسائل مالی نه دغدعه بیمار است و نه پزشک، و پزشک هرآنچه از مهارت و تخصص در خود می‌بیند بذل و بخشش بیمار خود می‌نماید.‌
امیدواریم وضعیت اقتصادی کشور به نقطه‌ای برسد که مردم در سایه یک اقتصاد پویا و سالم دغدغه بهداشت و درمان نداشته باشند و اخلاق در حرفه‌ی مقدس پزشکی و به تبع آن نجات جان بیماران بدون توجه به جنس، رنگ، قومیت، دین و مذهب و مسایل مالی، اولویت اول پزشکان متعهد کشورمان گردد.
 

img
دیدگاه ها (0)
img